Het perfecte plaatje
Een jaar geleden heb ik een lang gekoesterde droom in vervulling laten gaan: ik heb een fotocamera gekocht en me ingeschreven voor een cursus basisfotografie. Ik fotografeerde altijd al graag met mijn mobiele telefoon, maar vond mijn foto’s niet altijd even geslaagd. Ik wilde graag meer dan alleen maar vluchtig plaatjes maken en ik was nieuwsgierig hoe ik met een echte fotocamera andere, betere resultaten kan behalen. In deze basiscursus zou ik mijn camera leren kennen en de verschillende opties leren gebruiken en vooral veel oefenen. Precies wat ik wilde.
Voor de 2e les werd ons als cursisten gevraagd zelfgemaakte foto’s mee te nemen die we vervolgens in de groep zouden bespreken inclusief feedback van de docent/professionele fotograaf. Oeps! Nu al, dacht ik, zijn mijn foto’s wel goed genoeg? Wat zouden anderen ervan vinden? Zijn ze wel scherp genoeg, klopt de compositie? Welke kritiek zou de prof fotograaf hebben? Kortom, best spannend om mijn eerste foto’s te delen met de groep.
Het lijkt in dit voorbeeld nergens over te gaan, het is maar een hobby. Toch popte er een stemmetje op dat zei: zou het wel goed genoeg zijn?
Angst om niet goed genoeg te zijn, angst om te falen, twijfelen aan jezelf, uitstelgedrag…. Ik kom het vaak tegen in mijn werk als perfectionismecoach. Rationeel weet je dat je niet perfect hoeft te zijn in je werk, je studie, sport of hobby. Toch wordt er iets in je getriggerd wat je laat twijfelen, ook bij mij: is het wel goed genoeg? Ik had er voor kunnen kiezen de foto’s niet te laten zien. Inmiddels heb ik geleerd met deze twijfels om te gaan, wat maakt dat deze – vaak irreële – gedachten mij niet meer belemmeren. Sterker nog, gedurende de fotografielessen deed ik er bewust foto’s bij die te donker, te licht of bewogen waren, omdat ik wilde weten wat ik beter kan doen.
Van fotograferen word ik vooral heel blij. Het zet mijn gedachten tot stilstand. Ik ben even alleen maar bezig met wat ik zie en dat is stiekem heel veel. Fotograferen verruimt je blik en laat je anders kijken, je gaat ervoor door je knieën of zelfs plat op je buik liggen. Je ziet de dingen vanuit een ander perspectief. Het hoeft helemaal niet perfect te zijn en trouwens, wie bepaalt wat perfect is? Jijzelf toch!
