Als de wereld even stilstaat
Gisteren zat ik in de rouwauto mijn vader begeleidend naar zijn laatste rustplaats. Dat moment maakt mij zo bewust dat voor mij de wereld stilstond en voor vele andere mensen alles gewoon doorging. Ik keek om me heen en zag iedereen druk in het verkeer op de fiets, in de auto, boodschappen doen. En voor ons stond de wereld even stil…
Nu, een dag later denk ik terug aan dat ene moment. Ik voel een enorme rust in mijzelf. Hoe fijn het is om alles even te laten, te stoppen met haasten, rennen, nadenken over wat er nog allemaal moet.
Natuurlijk realiseer ik me dat ik zometeen ook weer in die molen zit. En tegelijk neem ik me voor eens wat vaker stil te staan, echt stil te staan en de boel de boel te laten. Want het gaat gewoon allemaal door, alleen dan even zonder mij. Ik gun mezelf stilte en nieuwe innerlijke kracht.
Een verdrietige dag zo stil, zo krachtig, zo dankbaar.