De Camino is als het leven
In 2018 heb ik de Camino naar Santiago de Compostela gelopen. Deze bijzondere reis is nog elke dag in mijn leven. De Camino ís voor mij als het leven, het gaat op en neer; de paden zijn soms zwaar en dan weer gemakkelijk begaanbaar. Een metafoor die ik graag gebruik in mijn coaching.
Op mijn Camino wist ik waar ik naar toe wilde, maar hoe en wanneer ik zou aankomen wist ik niet. Ik had niet alles tot in detail gepland, dat voelde spannend en vrij tegelijk. Alles wat ik nodig had zat in mijn rugzak. Fysieke inspanning zorgde voor mentale ontspanning in mijn hoofd en lijf. Het afzien heeft me geholpen te reflecteren op dingen die gebeuren in het dagelijkse leven. Onderweg leerde ik te vertrouwen op het leven, op mijn eigen pad, op wie ik ben, wat ik doe en hoe ik verbind met mezelf en met anderen.
Ook in het leven draagt ieder zijn eigen rugzak mee, gevuld met werk- en levenservaringen. Ervaringen die niet altijd als een rijkdom worden ervaren. Ingrijpende gebeurtenissen uit het verleden kunnen de rugzak zwaar maken waardoor die voelt als een enorme last. Gebukt gaan onder een last maakt je pad zwaar. Zonde, en nergens voor nodig. Maar hoe zorg je ervoor dat je weer rechtop loopt? Fier, enthousiast, vrij en vol zelfvertrouwen.
Zoals de Camino is ook ons levenspad geen rechte weg. Dit geldt evenzo voor het coachtraject, ook dat is een kronkelend pad dat voor iedereen anders is. Soms zet je stevige stappen vooruit, op andere momenten word je (even) teruggeworpen. Bovendien kom je onderweg verschillende patronen van perfectionisme tegen, die je nu nog belemmeren. Belemmerende patronen die je achter je mag en gaat laten. Minder ballast in je rugzak laat je vrijer en energieker leven en werken én keuzes maken die bij je passen. Aan jou de keuze.