Verwondering

Er zijn van die ochtenden dat ik opsta met een gevoel alsof ik een enorm zwaar hoofd heb. Een hoofd vol gedachten over wat er allemaal móet die dag. Tot en met piekeren over hoe ik dat voor elkaar moet krijgen. Terwijl al die gedachten door mijn hoofd razen, trek ik mijn jas aan, muts op, strik mijn schoenen, hond aan de riem en naar buiten, richting Maasheggen.

Dat razen van die gedachten gaat nog even door totdat ik besluit bewust te gaan kijken. Te kijken naar de dingen om me heen, zoals de opkomende zon, de plassen water op het pad, de bomen, de vogels, wandelaars en fietsers. Zodra ik bewust kijk naar wat er allemaal onderweg te zien is, komen mijn gedachten als het ware tot stilstand. Ze rennen niet meer door elkaar heen in mijn hoofd. Ditzelfde effect bereik ik als ik alleen maar luister naar de geluiden onderweg: vogels, auto’s, een tractor, een vliegtuig. Of door bewust te voelen: de wind, de ondergrond, de regen. Dit bewust apart inzetten van de zintuigen helpt mij mijn gedachten te ordenen én te relativeren. En als ik dan weer thuis kom, voel ik zowel in mijn hoofd als lijf veel meer rust. Zo’n heerlijk begin van de nieuwe dag!

Ik blijf me verwonderen over het effect van wandelen, zo simpel en zo krachtig. Wandelen is voor mij echt het beste medicijn tegen stress.